ebdâl — (A.) [ لاﺪﺑا ] derviş, abdal … Osmanli Türkçesİ sözlüğü
ABDAL — t. Safdil, ahmak, bön. * Afganistan da yaşıyan bir Türk kavminin adı, bu kavimden olan kimse. * Anadoludaki bazı göçebelerin adı ve bunlardan olan kimse. * Derviş, ermiş, kalender. Kendini Allah a adamış. Ona teslim olmuş, bu yolda çile çekmiş… … Yeni Lügat Türkçe Sözlük
BEDİL — Bir şeyin mukabili, karşılığı. * Tutuşulan bir bahiste yenilen veya aldananın vereceği şey. * (C.: Ebdâl) Sâlih kişi … Yeni Lügat Türkçe Sözlük
HEFT-MERD — f. Yedi büyükler. (Kutub, gavs, ebdâl, ahyâr, evtâd, nücebâ, nukab … Yeni Lügat Türkçe Sözlük
RİCALULLAH — Mânevi kudret ve kuvvet sahipleri olan evliya. (Bak: Ebdal … Yeni Lügat Türkçe Sözlük